Federacja przyjęła następującą definicję miejsca kluniackiego: „jest to miejsce, które zachowuje kluniackie dziedzictwo”. Zgodnie z definicją, za kluniackie uznaje sie następujące miejsca :
Klasztory założone przez Cluny ;
Przeoraty połączone z Cluny, ale z własnymi klasztorami (np. La Charite sur Loire) ;
Klasztory działałające zgodnie z modelem i zasadami Cluny (Rominmoitier) ;
Mniejsze klasztory pod kontrolą feudalnych władców (Vertemate) ;
Zgromadzenia żeńskie (Solden) ;
Wcześniej istniejące klasztory przyjęte przez Cluny, w których następnie wprowadzono kluniackie praktyki ;
Opactwa, które same wybrały współpracę z kluniacką federacją klasztorów (Moissac) ;
Opactwa z silnymi związkami z Cluny (Menat) ;
Opactwa przez krótki okres połączone z Cluny (San Benedetto Po) ;
Klasztory utrzymujące uprzywilejowane stosunki z Cluny (Saint-Benign Dijon) ;
Opactwa, które przyjęły kluniackie reformy i miały szczególne powiązania z opatami z Cluny (Deols) ;
Opactwa, które przyjęły kluniackie praktyki i pomagały w szerzeniu wpływu Cluny w Europie (Hirsau) ;
Zakonne majątki nadzorowane przez kluniackich mnichów ;